Ο σκανταλιάρης Συννεφούλης

Πολύ ψηλά στον ουρανό ζει ένα συννεφάκι πολύ σκανταλιάρικο, που το λένε Συννεφούλη.

Ο Συννεφούλης κάθε πρωί ξυπνάει και αρχίζει το παιχνίδι.

Τρέχει από εδώ και από εκεί χωρίς σταματημό. Κυνηγάει τα άλλα σύννεφα και τους τραβάει τα αυτιά. Μπαίνει μπροστά από τον γερο-Ήλιο και δεν τον αφήνει να φωτίσει. Βουτάει τα γυαλιά του κύριου Άνεμου και εκείνος δε βλέπει προς τα πού να φυσήξει.

Όλοι είναι πολύ θυμωμένοι μαζί του, αλλά ο Συννεφούλης δε σταματά να κάνει σκανταλιές. Γυρίζει παντού και  τραγουδάει:

«Συννεφούλης παίζει τρέχει 

και κανείς δεν τον αντέχει

Συννεφούλης  τραγουδάει, 

τρέχει και χοροπηδάει»

Μια μέρα όμως, όπως έτρεχε ο Συννεφούλης με μεγάλη φόρα και δεν έβλεπε μπροστά του από τα γέλια, δεν πρόσεξε και …τσουπ… έπεσε πάνω σε ένα βουνό.

Στην αρχή γέλασε δυνατά, αλλά όταν προσπάθησε να φύγει δεν μπορούσε. Είχε κολλήσει εκεί και δεν μπορούσε να ξεκολλήσει με τίποτα όσο και αν προσπαθούσε.

Ο Συννεφούλης άρχισε να κλαίει δυνατά.

« Βοηθήστε με», φώναζε αλλά όλοι έκαναν πως δεν τον άκουγαν.

Είχαν βρει την ησυχία τους τώρα που ο Συννεφούλης δεν ήταν εκεί να τους πειράζει.

Τον άκουσε όμως ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Ελευθερία και έτρεξε κοντά του.

«Μη στενοχωριέσαι», του είπε. «Εγώ θα σε βοηθήσω να ξεκολλήσεις από το βουνό».

Τον έπιασε από το χέρι και άρχισε να τον τραβάει δυνατά …ααααα…ώσπου τσουπ..ο Συννεφούλης ξεκόλλησε!

«Σε ευχαριστώ πολύ Ελευθερία», της είπε χαρούμενος και της έδωσε ένα φιλί.

Από τότε, Ο Συννεφούλης και η Ελευθερία έγιναν αχώριστοι φίλοι και παίζουν συνέχεια μαζί. Ο Συννεφούλης σταμάτησε να πειράζει τα άλλα σύννεφα, το γερο-Ήλιο και τον κύριο Άνεμο και όλοι είναι τώρα πολύ πολύ χαρούμενοι!