1ο Μέρος

Ας συστηθούμε.

Είμαι ένα κορίτσι 35 ετών. Αγαπώ την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων και τις δημιουργίες… γενικότερα. Ζω σε ένα διαμέρισμα πάνω από ένα βιβλιοπωλείο του οποίου ο ιδιοκτήτης θέλω να μεταναστεύσει. Να παντρευτεί μια εσκιμώα και να πάνε να ζήσουν σε ένα ιγκλού ή να κερδίσει το λαχείο και να πάει στην Καραϊβική ή να ασπαστεί το βουδισμό και να κλειστεί σε μοναστήρι στα Ιμαλάια ή να αγοράσει ένα σπίτι στον Άρη για να προωθήσει εκεί την καλλιέργεια της πατάτας. Να πάει κάπου τέλος πάντων και να κάνω δικό μου το βιβλιομαγαζάκι του. Αυτό είναι το όνειρό μου. Ένα ολόδικό μου βιβλιοπωλείο. Και συγκεκριμένα ΑΥΤΟ το βιβλιοπωλείο. Θα ήθελα να σας περιγράψω πώς το φαντάζομαι. Μου είναι πιο εύκολο να το ζωγραφίσω. Ας προσπαθήσω να συνδυάσω τις δύο αυτές  λύσεις. Θα σας το ζωγραφίσω με λόγια.

Βλέπω την ταμπέλα του. Ανοιχτό καφέ χρώμα ξύλο, «μπλε της θάλασσας» καλλιγραφικά, ζωγραφιστά με το χέρι γράμματα.«Βιβλιομαγαζάκι». Μέσα βλέπω μεγάλα παράθυρα για να φαίνεται απέναντι η θάλασσα, ταπετσαρία στους τοίχους, ξύλινους πάγκους και βιβλιοθήκες, ξύλινο  πάτωμα, καρό κουρτίνες,  σετ μπερζέρα και στρογγυλό τραπεζάκι με λαμπατέρ σε μία γωνία. Ακριβώς απ’έξω, βλέπω αριστερά κάτω από το παράθυρο ένα παγκάκι, δίπλα του ένα φανοστάτη και δεξιά της πόρτας εισόδου μια επιδαπέδια ταμπέλα- μαυροπίνακα με τις βιβλιο-προτάσεις της ημέρας. Ααα.. θέλω μυρωδιά βανίλιας και πορτοκαλιού στο εσωτερικό και απαλές γλυκές μελωδίες όπως το Valse d'Amelie, να φτάνουν στ' αυτιά μου.

Ωραία όλα αυτά αλλά ξέφυγα λίγο.. Πάμε πάλι..

Είμαι ένα κορίτσι 35 ετών. Αγαπώ την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων και τις δημιουργίες… γενικότερα. Είμαι κόρη, φίλη, αδελφή, εγγονή, ανιψιά, συνάδελφος, πρώην  και «απλά γνωστή». Δε λέω ψέματα συνήθως (εκτός αν με συμφέρει) παρόλο που μου αρέσουν πολύ. Φροντίζω να μην αργώ στα ραντεβού μου και αφήνω το αυτοκίνητό μου να φτάσει στα όριά του πριν του βάλω βενζίνη.
Τα περισσότερα πρωινά αφήνω άστρωτο το κρεβάτι μου γιατί ξυπνάω αργοπορημένα. Επιπλέον, το λιγοστό χρόνο που μου μένει πριν ξεκινήσω για τη δουλειά, στέκομαι αναποφάσιστη μπροστά στην ανοιχτή ντουλάπα με τα ρούχα μου.

Τέλειωσα τη σχολή καλών τεχνών  με μέτριο βαθμό και διορίστηκα στο δημόσιο.  Καθηγήτρια. Καλλιτεχνικών. Η διδασκαλία μου αρέσει τρελά, τα υπόλοιπα όχι.

Είμαι και πολίτης αυτού του κράτους. Πληρώνω τους λογαριασμούς μου πριν λήξουν και τα χρέη μου στην εφορία.  Ακυρώνω πάντα το εισιτήριό μου στα ΜΜΜ και περιμένω υπομονετικά στις ουρές.

Κρατάω πάντα σημειώσεις στα συνέδρια και δε συμμετέχω  ποτέ σε πολιτικές συζητήσεις.

Δεν παρακολουθώ ειδήσεις στην τηλεόραση. Ενημερώνομαι μόνο από τα πεντάλεπτα δελτία στο ραδιόφωνο.

Δεν έχω φίλο/αγόρι/σχέση/εραστή αυτή την περίοδο και δεν ξέρω και αν θα αποκτήσω ποτέ. Θέλω, όμως.

Έχω smart phone και μου αρέσει περισσότερο να «κατεβάζω» παιχνίδια  απ’το να μιλάω ή να στέλνω sms.

Θα μπορούσα να ξεγυμνωθώ κι άλλο στα μάτια σας αλλά δε το επιθυμώ. Νομίζω ότι όλα αυτά αρκούν για να σας κάνω την ερώτηση που ήθελα από την αρχή να σας κάνω.

(Συνεχίζεται…)